(nabrać cech)

См. также в других словарях:

• nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… …   Słownik języka polskiego

• zamerykanizować — dk IV, zamerykanizowaćzuję, zamerykanizowaćzujesz, zamerykanizowaćzuj, zamerykanizowaćował, zamerykanizowaćowany «wprowadzić wzory, zwyczaje amerykańskie, amerykański styl życia; sprawić, że ktoś nabrał cech Amerykanina» Zamerykanizować przemysł… …   Słownik języka polskiego

• podtatusieć — dk III, podtatusiećeję, podtatusiećejesz, podtatusiećej, podtatusiećsiał, podtatusiećsieli, podtatusiećsiały, podtatusiećsiali pot. «nabrać cech starszego pana, nieco się zestarzeć, podstarzeć (tylko o mężczyźnie)» Nie jest już taki, jak kiedyś,… …   Słownik języka polskiego

• rozchuliganić się — dk VIa, rozchuliganić sięnię się, rozchuliganić sięnisz się, rozchuliganić sięań się, rozchuliganić sięnił się pot. «stać się chuliganem, nabrać cech chuligana» Rozchuliganił się na dobre …   Słownik języka polskiego

• schłopieć — dk III, schłopiećeję, schłopiećejesz, schłopiećej, schłopiećpiał, schłopiećeli, schłopiećpiały, schłopiećpiali przestarz. «nabrać cech chłopskich, stać się chłopem» Schłopiała szlachta …   Słownik języka polskiego

• spolszczeć — dk III, spolszczećeję, spolszczećejesz, spolszczećej, spolszczećczał, spolszczećczeli «stać się Polakiem, nabrać cech polskich, spolonizować się, spolszczyć się» …   Słownik języka polskiego

• spolszczyć — dk VIb, spolszczyćczę, spolszczyćczysz, spolszcz, spolszczyćczył, spolszczyćczony spolszczać ndk I, spolszczyćam, spolszczyćasz, spolszczyćają, spolszczyćaj, spolszczyćał, spolszczyćany 1. «uczynić Polakiem, nadać czemuś cechy polskie;… …   Słownik języka polskiego

• unarodowić — dk VIa, unarodowićwię, unarodowićwisz, unarodowićdów, unarodowićwił, unarodowićwiony unaradawiać ndk I, unarodowićam, unarodowićasz, unarodowićają, unarodowićaj, unarodowićał, unarodowićany 1. «uczynić narodowym, uwolnić od wpływów obcych, nadać… …   Słownik języka polskiego

• zniemczeć — dk III, zniemczećeję, zniemczećejesz, zniemczećej, zniemczećczał, zniemczećeli, zniemczećczały, zniemczećczali «stać się Niemcem; nabrać cech, właściwości niemieckich; zniemczyć się» …   Słownik języka polskiego

• zniewieścieć — dk III, zniewieściećeję, zniewieściećejesz, zniewieściećej, zniewieściećciał, zniewieściećeli, zniewieściećciały, zniewieściećciali «o mężczyźnie: stracić męskie cechy charakteru, nabrać cech, właściwości kobiecych (lub uważanych za kobiece);… …   Słownik języka polskiego

• zurzędniczeć — dk III, zurzędniczećeję, zurzędniczećejesz, zurzędniczećej, zurzędniczećczał, zurzędniczećeli, zurzędniczećczały, zurzędniczećczali pogard. «nabrać cech charakterystycznych dla urzędnika lub urzędu; stać się typowym urzędnikiem lub urzędem»… …   Słownik języka polskiego